Women & Police Confliction

សូមជួយពិចារណាវីឌីអូរនេះ ជាមួយយើងខ្ញុំថា តើមានលក្ខណៈបែបណា?

កំណាព្យខ្មែរមានពូជ!​(ភិក្ខុ ងិន ភេន)

កំណាព្យ

ស្រឡាញ់ជាតិខ្មែរ

&0'

ស្រឡាញ់ពូជខ្មែរត្រូវថែរក្សា                     កេរពីដូនតាទុកឲ្យគង់វង្ស

ដែលលោកខំសាងដោយក្តីផ្ចិតផ្ចង់            មិនឲ្យបាត់បង់ត្រង់ណាមួយសោះ។

ស្រឡាញ់ពូជខ្មែរត្រូវថែរក្សា                    អ្នកមានប្រាជា្ញចេះដឹងឥតខ្ចោះ

គេបានសិក្សាសព្វសិល្ប៍ទាំងអស់             លោកអ្នកប្រាជ្ញនោះជួយសាងជាតិយើង។

ស្រឡាញ់ពូជខ្មែរត្រូវថែរក្សា                    នគរវត្តវ៉ាឲ្យចម្រើនឡើង

ទៅទន្ទឹមគ្នាទាំងពីររុងរឿង                       ប៉ុន្តែពួកយើងទុកជាតិជាធំ។

ស្រឡាញ់ពូជខ្មែរត្រូវថែរក្សា                    ធម៌៤ប្រការលោកហៅថាព្រហ្ម

ទោះបីអ្នកតូចឬមួយអ្នកធំ                        ត្រូវមានធម៌ព្រហ្មវិហារធំបំផុត។

ស្រឡាញ់ពូជខ្មែរត្រូវថែរក្សា                    អប់រំបញ្ញាចិត្តថ្លាបរិសុទ្ធ

ដឹងខុសដឹងត្រូវបញ្ញាភ្លឺមុត                       អាចនាំឆ្លងផុតក្តីទុក្ខក្តួលក្តៅ។

ស្រឡាញ់ពូជខ្មែរត្រូវថែរក្សា                    ទម្លាប់ដូនតាបំបួសកូនចៅ

អប់រំឲ្យឆ្អិនកុំឲ្យនៅឆៅ                            ពេលប្រើការទៅបានផលប្រចក្ស។

ស្រឡាញ់ពូជខ្មែរត្រូវថែរក្សា                    និយមអាហារសម្លៀកបំពាក់

និងប្រពៃណីថ្លៃថ្លាអនគ្ឃ                         ខ្មែរត្រូវរួមរក្សាទុកឲ្យល្អ។

ស្រឡាញ់ពូជខ្មែរត្រូវថែរក្សា                    រួមជាតិខេមរាឲ្យមូលកុះករ

នាំគ្នាសាងជាតិឲ្យថ្កើងបវរ                       ល្បីដូចអង្គរខ្ចាយខ្ចរគ្រប់ទិស៕

ពូជ គឺ គំនិត

&0'

                                   

ពូជ គឺ គំនិត និងចំណេះ                   វិជ្ជាវិសេសល្បីអស្ចារ្យ

កសាងប្រាង្គប្រាសាទសិលា                       វប្បធម៌ថ្លៃថ្លា...ចរិយាខ្មែរ។

កូនចៅជាន់ក្រោយកុំព្រងើយ                   របស់មានហើយត្រូវជួយថែ

ចេះកសាងខ្លួនខ្លាំងពូកែ                          កុំឲ្យចាញ់គេជាតិដទៃ។

អ្វីដែលនៅខ្វះមិនទាន់មាន                      ត្រូវតែខំរៀនគិតលកលៃ

ធ្វើឲ្យកើតឡើងទើបផុតភ័យ                    ពឹងជាតិដទៃមិនស្រួលទេ។

អ្វីដែលមិនល្អឬមិនសម                          ត្រូវតែកែផ្សំខំងាករេ

កែច្នៃឲ្យល្អមាំស្ថិតស្ថេរ                            ពេញនិយមគេត្រូវការវិញ។

អ្វីដែលអាក្រក់ខូចប្រយោជន៍                   នាំឲ្យហិនហោចគ្មានចំណេញ

ត្រូវតែលះបង់វាចោលចេញ                     ស្វែងរកថ្មីវិញកុំអាល័យ។

យើងកសាងជាតិត្រូវសាមគ្គី                    រួបរួមមូលមីរថែតម្លៃ

វប្បធម៌ជាតិយើងឲ្យថ្លាថ្លៃ                        នឹងនាំគ្នាច្នៃលូតខ្ពស់ឡើង។

កុំឈ្លោះទាស់ទែងបាក់បែកគ្នា                  ជាតិកម្ពុជាយើងមិនថ្កើង

មេត្តាករុណាគ្នាច្រើនឡើង                       ទើបជាតិយើងថ្កើងឡើងវិញបាន។

បងប្អូនខ្មែរអើយភ្ញាក់រលឹក                       គគ្រេងគគ្រឹកកុំបីខាន

កសាងការពារជាតិឲ្យបាន                      កម្ពុជាក្សេមក្សាន្តអង្វែងទៅ៕                                                                                                                  

ភិក្ខុ ងិន ភេន

កំណាព្យ

&0'

          ជាពាក្យរំលឹកដាស់តឿនខ្លីៗ សេចក្តីចប់ក្នុងឃ្លាក្រុមខ្លួន មិនបាច់មានចុងចួនទៅ ឃ្លាមួយទៀតទេ។

១-កុំស៊ីសប្បាយតែពួកគ្នាឯង                             ត្រូវចេះគិតក្រែងដល់ខ្មែរគ្រប់គ្នា

រាស្រ្តខ្មែរមានទុក្ខពេញកម្ពុជា                             ត្រូវតែជួយគ្នាឲ្យបានសុខផង។

២-យកសម្បត្តិជាតិធ្វើសម្បត្តិខ្លួន                        គប់គិតនឹងយួនសត្រូវសួពូជ

លក់លួចទ្រព្យជាតិវិនាសហិនហោច                    ជាពួកកំហូចក្បត់ជាតិផងខ្លួន។

៣-កុំស៊ីច្រើនពេកប្រយ័ត្នបែកពោះ                      កេរ្តិ៍មិនពីរោះជាប់ដល់កូនចៅ

ជាតិស្គមរីងរៃរាស្រ្តរឹតតែក្តៅ                              ទាំ្រលែងបានទៅប្រយ័ត្នតាយហោង។

៤-ព្រោះតែរឿងស្រីអស់ទឹកដីជាតិ                       គំនិតមារយាទអន់ជាងតិរច្ឆាន

សត្វមិនដូរដីព្រោះស្រីកល្យាណ                         ដើម្បីឲ្យបាននំអាកោគេ។

៥-សំណូកសូកប៉ាន់កិបកេងប្រវ័ញ្ច                      គេគាបចម្រាញ់សូម្បីអ្នកក្រ

គ្នាខ្វះសព្វគ្រប់តាំងពីអង្គរ                                  គួរតែមានធម៌មេត្តាគ្នាផង។

៦-អ្នកស៊ីសំណូកទុកដូចជាក្បត់                          ព្រោះមិនម៉ត់ចត់ខ្វះក្តីស្មោះត្រង់

ត្រូវដាក់ទោសធ្ងន់ឬកំចាត់បង់                            ដើម្បីតម្រង់សង្គមជាតិយើង។

៧-កុំអាងពូកែគេចពីច្បាប់រដ្ឋ                              តែគេចមិនផុតពីច្បាប់នៃកម្ម

ទោះបីអស់ពេលយូរអង្វែងឆ្នាំ                             គង់តែផលកម្មតាមទាន់ពុំខាន។

៨-កុកភ្លេចគិតជង់ព្រោះចង់បានត្រី                      ជង់ដេកនៅដីឥតភ្លេចកុកទេ

បើកម្មមកដល់កុកអើយកុំរេ                                មិនរួចខ្លួនទេព្រោះមើលងាយជង់។

៩-ស្រឡាញ់យសសក្តិហើយនិងប្រាក់មាស          ភ្លេចអស់ខ្មែររាស្ត្រជាតិរបស់ខ្លួន

ចោលសាច់យកឆ្អឹងទៅពឹងសៀមយួន                 ពិតពុំរួចខ្លួនត្រូវភ្ញាក់រលឹក។

១០-ល្បែងអបាយមុខពាលាស្រាស្រី                   ល្បែងភ្នាល់អ្វីៗមិនល្អទាងអស់

ត្រុជៀសឲ្យឆ្ងាយកុំលេងឲ្យសោះ                        ព្រោះល្បែងអស់នោះនាំឲ្យហិនហោច។

១១-សុខចិត្តស្លាប់ខ្លួនកុំឲ្យជាតិស្លាប់                   ទោះបីគេកាប់ដូចលោកសឺនគុយ

រស់បំផ្លាញជាតិមានតែក្លិនស្អុយ                         ស្លាប់ដូសឺនគុយក្រអូបច្រាសខ្យល់។

១២-សុខចិត្តស្លាប់ខ្លួនកុំឲ្យជាតិស្លាប់                    តស៊ូចាក់កាប់ទាំងក្មេងទាំងចាស់

មិនត្រូវសុំរស់ធ្វើខ្ញុំកញ្ជះ                                    ថោកទាបខ្លាំងណាស់ស្លាប់ប្រសើរជាង។

១៣-បើជាតិយើងរស់អ្វីៗក៏រស់                           បើជាតិយើងអស់អ្វីៗក៏ស្លាប់

វប្បធម៌សាស្នាគង់តែឱនអាប់                             មិនយូរមិនឆាប់ស្លាប់អស់រលីង។

១៤-ស្រឡាញ់ជាតិខ្មែរត្រូវតែការពារ                   លះទ្រព្យនានាសូម្បីជីវិត

ឲ្យតែជាតិខ្លួនឯងសុខចិត្ត                                  សូម្បីជីវិតក៏ហ៊ានពលី។

១៥-ស្រឡាញ់ជាតិខ្មែរត្រូវថែវប្បធម៌                   កេរតំណែលល្អតពីដូនតា

ទប់ទល់វប្បធម៌បរទេសពាលា                            យើងកុំនំាវាចូលមកស្រុកយើង។

១៦-ស្រឡាញ់ជាតិខ្មែរត្រូវថាខ្លួនខ្មែរ                   កុំខំគេចកែថាសែចិនយួន

ពួកស្អប់មួកណាស់ស្រឡាញ់តែដូន                    យើងត្រូវភ្ញាក់ខ្លួនទាត់វាចោលទៅ។

១៧-ស្រឡាញ់ជាតិខ្មែរត្រូវតែខំគិត                     កែច្នៃប្រឌិតខំគិតជានិច្ច

គិតហើយខំធ្វើមិនដែលមានភ្លេច                        ខ្មែរល្បីពឮលេចព្រោះគិតធ្វើល្អ។

១៨-ស្រឡាញ់ជាតិខ្មែរត្រូវនិយមខ្មែរ                   កុំគិតងាកបែររកតែបរទេស

ទុករបស់ខ្មែរឲ្យនៅក្រៀមផ្អេះ                            អំពើបែបនេះមិនសមជាខ្មែរ។

១៩-ស្រឡាញ់ជាតិខ្មែរកុំសាងអាក្រក់                  អ្វីនាំឲ្យល្អក់សៅហ្មងជាតិយើង

សាងតែរឿងល្អបវរថ្កុំថ្កើង                                  កេរ្តិ៍ឈ្មោះរុងរឿងសាយសព្វទិសា។

២០-រឿងអាក្រក់ចាស់ត្រូវបំបាត់ចោល                 កុំយកមកពោលមកបដិបត្តិ

កប់វាឲ្យជ្រៅទុកនៅស្ងៀមស្ងាត់                         យូរទៅរសាត់បាត់បង់ទៅឯង៕

                  

                                                                                      ភិក្ខុ ងិន ភេន

សក់​ពោត​(((((

សក់​ពោត​
-​សមសួន​អស់ទាស់​សក់​អូន​ហាយ​ឡាយ​	​អូន​ខំ​តែង​កាយ​លាបថ្នាំ​ប្តូរ​ពណ៌​
​ឱ្យ​បង​រំភើប​ស្រៀវ​ស្រើប​ញាប់​ញ័រ​	​​សក់​ពណ៌​ក្រហម​ថ្លៃ​ឆោម​មាសមេ ។​
-​មិន​ថា​អូន​ទេ​សម័យ​ឥឡូវ​	​បើ​ទុក​សក់ខ្មៅ​គ្មាន​មន្ត​ស្នេហ៍​ទេ​
​ទាល់តែ​ហាយ​ឡាយ​ទើប​ស្អាត​ដាច់​គេ​	​​ឆើតឆាយ​យេ​យេ​អ្នកនិ​យម៉ូត ។​
-​បង​សែនសប្បាយ​លើស​អស់​អ្វីៗ​	​ពេល​ឃើញ​សក់​ស្រី​ពណ៌​ដូច​សក់ពោត​
​រាំរែក​ញាក់​គូទ​ចាក់​ក្បាច់​ហក់​លោត​	​​ស្រៀវ​ស្រើប​រហូត​បង​ពេញចិត្ត​ណាស់ ។​
-​ដូច្នេះ​បង​ត្រូវខិតខំ​ប្រែង​ប្រឹង​	​រក​ជី​តម្លឹង​ឱ្យបាន​ក្រែល​ក្រាស់​
​បំពោរ​អូន​ស្រី​កុំឱ្យ​អាម៉ាស់​	​អូន​មិន​ក្រឡាស់​ពេល​មាស​ពេញ​ទូ ។​
-​បង​ចេះ​រលួយ​បង​ចេះ​វៃ​ឆ្លាត​	​ជូត​មាត់​ឱ្យ​ស្អាត​កុំឱ្យ​ធុំ​ជូរ​
​ក្រែង​អ្នក​ក្រោម​ដឹង​ស្រែកជេរ​រអ៊ូ​	​ក្រោក​ឡើង​តស៊ូ​នាំ​កើត​វរ​វឹក ។​
	​តូច រំលឹក​

ប៊ុយ​រ៉ូ​(

ប៊ុយ​រ៉ូ​
-​អគារ​មន្ទីរ​ទី​ធ្លាប់​ធ្វើការ​	​អ្នកមុខអ្នកការ​ខ្ញៀវខ្ញារ​រាល់ថ្ងៃ​
​ស្រាប់តែ​គ្រានេះ​ត្រូវ​គេ​ប្រល័យ​	​ឱ្យ​ក្ស័យ​ចាក​ឆ្ងាយ​បាត់​ពី​ទី​ស្ថាន ។​
-​មន្ទីរ​ប៊ុយ​រ៉ូ​ស្រែកថា​លោក​អើយ​	​គេ​ប្តូរ​ឥត​ស្បើយ​ឥត​មាន​ស្រាកស្រាន្ត​
​ទៅ​ទីតាំង​ថ្មី​ផុត​ក្តី​សុខសាន្ត​	​បាត់​ក្តី​ថ្កុំថ្កាន​ទៅ​បាន​ដីឡូត៍ ។​
-​មន្ទីរ​ប៊ុយ​រ៉ូ​ពេល​ប្តូរ​ទីតាំង​	​ប៊ុយ​រ៉ូយ៉ាប់​ខ្លាំង​គ្មាន​អ្នក​អាសូរ​
​អ្នក​ធ្លាប់​ជ្រក​ក្រោម​ដំបូល​ប៊ុយ​រ៉ូ​	​ថ្ងួចថ្ងូរ​សាំង​ថ្លៃ​អត់​ទឹក​ភ្លើង​ទេ ។​
-​មាន​ប៊ុយ​រ៉ូ​ខ្លះ​ពេល​ផ្លាស់​ម្ចាស់​ថ្មី​	​អត់​មាន​បាន​ដី​ធ្វើ​ប៊ុយ​រ៉ូ​ទេ​
​បុគ្គលិក​រវល់​មិនសូវ​ទំនេរ​	​គ្នាន់គ្នេរ​បោះតង់​យក​ទី​ធ្វើការ ។​
-​ប៊ុយ​រ៉ូ​ដោះដូរ​មាន​អ្នក​បាន​លាភ​	​តាម​គេ​ជម្រាប​បាន​សុទ្ធ​ដុល្លារ​
​បុគ្គលិក​តូចតាច​សូម​កុំ​ប្រាថ្នា​	​មិន​ឱ្យ​ទេ​ណា​តវ៉ា​បក​ស័ក្តិ ។​
	​តូច រំលឹក​

កិត្តិយស(ឡេវ កក្កដា)

កិត្តិយស​
- ផ្កា​ភ្ញី​សោភី​សម្រស់​ខ្ចី​	​សកល​បេតី​តម្កើង​ផ្កា​
​សម្ផស្ស​ឆើតឆាយ​ល្អ​អស្ចារ្យ​	​ឈ្ងុយ​ឈ្ងប់​នាសា​ក្លិន​ក្លែប​ភ្ងា ។​
- ទោះ​ល្អ​ដូច​ផ្កា​គង់​មិន​ស្ថិត​	​ស្រពោន​ក្រៀម​ស្វិត​ចាក​ទង​លា​
​រុះ​រោយ​បោះចោល​តាម​អទ្ធា​	​ធុងសំរាម​ជាទី​ចុងក្រោយ ។​
- រូប​មនុស្ស​សត្វ​ផ្តូច​ច្នោះ​ពិត​	​ពេល​រស់​ខំ​គិត​ធ្វេស​បណ្តោយ​
​ស្វែងរក​កិត្តិយស​ទុកឱ្យ​	​នាមរូប​ផ្ទុក​សោយ​ដោយ​កម្ម​ទុក្ខ ។​
- រូប​លោកវិនាស​រលួយ​ស្អុយ​	​ដុត​ឆេះ​បង្ហុយផ្សែង​បាត់​មុខ​
​នាម​ចាំ​មិនយូរ​កប់​ក្នុង​យុ​គ​	​តម្លៃ​មិន​ពុកផុយ​គឺ​អ្វី​? ។​
- គឺ​កិត្តិយស​មនុស្ស​បាន​	​ស្វះស្វែង​សាង​ឋាន​ថែ​លោកិយ​
​សាង​ខ្លួន​គ្រួសារ​ជាតិ​ប្រិមប្រិយ​	​កេរ្តិ៍ឈ្មោះ​ល្បាញ​ល្បី​ល្អ​មាំមួន​... ។​
	​ឡេវ កក្កដា​

ទឹកដីខេត្តបាត់ដំបង (បទពាក្យ៧)

ទឹកដីខេត្តបាត់ដំបង(កំណាព្យបទពាក្យ​៧)

&Y'

បាត់ដំបង់ជាខេត្តមនោរម្យ                                           ស្ថិតនៅម្តុំភូមិភាគពាយ័ព្យ

ដែនកម្ពុជាបរវរគាប់                                                     ដែលរូបខ្ញុំធ្លាប់នឹកស្រមៃ។

ស្តាប់ចម្រៀងស៊ិនស៊ីសាមុត                                      ចិត្តខ្ញុំស្រយ៉ុតនឹកអាល័យ

គិតថាបាត់ដំបងល្អប្រពៃ                                              តាមអត្ថន័យចម្រៀងហ្នឹង។

ពេលដែលខ្ញុំបានមករស់នៅ                                        នាគ្រាឥឡូវខ្ញុំបានដឹង

ឃើញបាត់ដំបងល្អអញ្ចឹង                                             ភោគផលច្រើនម្លឹងមានពុំខ្វះ។

ផ្ទៃដីទូលាយមានជីជាតិ                                                ប្រជាខ្មីឃ្មាតយ៉ាងរហ័ស

ដាំដុះភោគផលច្រើនស្អេកស្កះ                                    ផ្តល់ផលច្រើនណាស់កសិកម្ម។

មានទាំងដូងក្រូចខ្នុរធូរេន​                                             សម្បូរមែនទែនផលដំណាំ

ពិសេសផលស្រូវកសិកម្ម                                             ផ្តល់ជាប្រចាំឆ្នាំរដូវ។

ល្បីខ្លាំងណាស់ពេញកម្ពុជា                                          ប្រាប់ជនគ្រប់គ្នាគ្រាឥឡូវ

ថាបាត់ដំបងល្អពេកកូវ                                                 យើងទាំងអស់ត្រូវទៅទស្សនា។

បបួលញាតិផៅពេញមួយឡាន                                    ទៅលេងកំសាន្តបានស្រស់ថ្លា

នៅពេលទំនេរពីកិច្ចការ​                                               នាំឲ្យអាត្មាផុតកង្វល់។

ខ្ញុំលើកមកនេះពុំកុហក                                                 ផ្តល់ផលអាក្រក់កើតអំពល់

គ្រាអ្នកមកដល់នឹងបានយល់                                       ជាក់ច្បាស់គ្មានសល់លើសខ្ញុំប្រាប់។

លើកឡើងប៉ុណ្ណេះសូមអភ័យ                                      ញាតិមិត្រប្រុសស្រីបានអាន-ស្តាប់

ព្រោះកវីខ្ញុំពុំចំណាប់                                                     រៀបរាប់រ៉ាយរ៉ាប់បានល្អឡើយ។

                                                                                    ដោយ​ ឌន សាម៉ី

ពាក្យកាព្យបុរាណ(កម្ពុជសុរិយា)

ពាក្យកាព្យបុរាណ

          របស់លោកអ្នកឧកញ៉ា វង្សាសរពេជ្ញ នង  បានប្រែចេញពីបាលី ហើយនិពន្ធ ជាពាក្យឃ្លោង តាំងពីក្នុងរជ្ជកាល ព្រះបាទ​សម្តេចព្រះហរិរក្ខមារា ព្រះអង្គឌួង ព្រះពុទ្ធវង្ស ម៉ី អាំងស្បិចទ័រ និង ព្រះគ្រូវិមលបញ្ញា អ៊ុម-ស៊ូរ អាចារ្យក្នុងរាជបណ្ណាល័យ បានយកមកពិនិត្យផ្ទៀងផ្ទាត់ ឲ្យបានត្រឹមត្រូវល្អឡើង ។

~~~~~~~

បាណាតិបាត	នាអ្នកនេសាទ	ចិត្តចោរចោតចង់
ពិឃាដម្រឹគា	មច្ឆានូវអង្គ	មនុស្សសត្វឲ្យបង់
	ឲ្យបាត់ជន្មា ។
អ្នកនោះនឹងទៅ	រងបាបក្តាត់ក្តៅ	លំបាកនៅនា
សញ្ជីពនរក	ទល់ទុក្ខឈឺផ្សា	ទុរន់ទុរា
	រូបរងយូរក្រៃ ។
យម្ភូបាលបោះ	ទៅក្នុងភ្លើងស្មោះ	ឆុរឆេះក្សិណក្ស័យ
ហើយរស់រូបវឹង	កុំដឹងភិតភ័យ	ថាវិលមកព្ធ
	ដល់មាត់រណ្តៅ ។
យម្ភូបាលបរ	ចោមចាក់នឹងស្នរ	មូលច្បូកដែកក្តៅ
ចាក់នឹងលំពែង	ស៊កសែងចោលទៅ	ក្នុងទីរណ្តៅ
	ភ្លើងភ្លឺពុំក្សាន្ត ។
កំណត់ជន្មា	នរកនោះហា	រយឆ្នាំប្រមាណ
គិតគណនាឆ្នាំ	ត្រូវប្រាំបួនលាន	មនុស្សនេះទើបបាន
	មួយថ្ងៃនរក ។
លង់លុះរំដោះ	ពីនរកនោះ	មកមិនដែលសុខ
កើតជាមច្ឆា	មាន់ទាជ្រូកស្រុក	គេកាប់សាច់លក់
	ប្រាំរយជាតិជាក់ ។
ទៀងទើបកើតជា	មនុស្សមានទោសា	គេបាញ់គេចាក់
គេដោតគេកាប់	សម្លាប់ឥតអាក់	ប្រាំរយជាតិជាក់
	ពិតពុំសុខអង្គ ។
ទើបយកជាតិជា	មនុស្សមានរោគា	ដំបៅពកឃ្លង់
ជាមនុស្សគមគាក់	ភ្នែកខ្វាក់ខ្វិនខ្វង់	ក្ងែងក្ងង់
	ក្ងួរអប្រិយ ។
បើបានជាតិមុន	ត្បិតផលជាតិមុន	បានសាងមកក្តី
ពៀរកម្មអាត្មា	ឲ្យអាយុខ្លី	ពុំយឺនជីវី
	ជីវិតដល់ចាស់ ។
ទោះទុក្ខធ្វេសធ្វើ	កាយកម្មបាបបើ	បោះបង់ក្រឡាស់
ប្រលាប់លែងលាប	ប្រែប្រេះរហ័ស	ដឹងដោយធម៌ច្បាស់
	គន់គិតយង់យល់ ។
ខ្លាចបាបខ្មាសបាប	ចៀសចាកដរាប	ជីវិតសត្វសល់
ពិតពុំគណនា	រក្សាតម្កល់	ចិត្តចាំសីលផល
	បាណាតិបាត ។
បានទៅកើតនា	សួគ៌ចាតុមហា	រាជិកាជាតិ
ជាអង្គទេវបុត្រ	បរិសុទ្ធស្អាត	ស្ថិតលើប្រាសាទ
	ប្រាំពីរយោជន៍គត់ ។
ស្រីទេពកញ្ញា	ប្រាំរយអង្គា	បម្រើបាទបត់
ចូលបង្គំគាល់	រៀងរាល់ប្រាកដ	ប្រកបកំណត់
	កំណាន់សព្វថ្ងៃ ។
ប្រាំរយឆ្នាំគត់	ទើបទេពច្យុត	មកកើតនៅព្ធ
ត្រកូលក្សត្រិ៍យក្សាន្ត	សន្តានថ្លាថ្លៃ	រូបរាងល្អក្រៃ
	មានលក្ខណាក្តាត់ ។
មានកម្លាំងលន់	មានចិត្តទោរទន់	ប្រណីទុក្ខសត្វ
មានកូនមានចៅ	ញាតិផៅពុំព្រាត់	ពុំប្រាសខ្ចាយខ្ចាត់
	ជាសុខដល់ចាស់ ។
ពុំដែលក្សិណក្ស័យ	ជីវិតប្រាល័យ	ដោយគ្រឿងសហាស
បានបរិពារពេក	អនេកច្រើនណាស់	ឥតទុក្ខទោសទាស់
	ឥតព្យាធិ៍រោគា ។
ឥតមានសត្រូវ	កំណាចភ្យាតភ្យូវ	បៀតបៀនបណ្ឌា
អាយុយឺនយូរ	បរិបូណ៌ជន្មា	នេះផលបាណា
	តិបាតប្រធាន ។
អទិន្នាទានា	មនុស្សលួចទ្រព្យា	គេគិតចង់បាន
បំបាត់បញ្ឆោត	បំពោតបំពាន	បំពារអាងមាន
	យសសក្តិខូវខំ ។
លុះលែងជាតិទៅ	នរកនាមហៅ	កាឡសូតអស់យម
ភូបាលចាប់ចង	ធាក់ផងដាល់ដំ	ឈឺផ្សាពេកពុំ
	សុខសោយទុក្ខា ។
ទើបយកបន្ទាត់	ដែកដុតមកផ្ទាត់	សុខសព្វកាយា
ខ្លះយករណា	មកអារអង្គា	ពុះពីសិរសា
	ទល់ទុក្ខទោរទន់ ។
ឈាមហូរសស្រាក់	ស្រែកយំឥតអាក់	ភិតភ័យភាំងភាន់
នៅនានរក	រងទុក្ខកំណាន់	កំណត់មួយពាន់
	ឆ្នាំទើបរំដោះ ។
មួយពាន់ឆ្នាំត្រៃ	ត្រិង្សទើបមួយថ្ងៃ	នានរកនោះ
យូរពន់ប្រមាណ	លុះបានរួចស្មោះ	ពីនរកនោះ
	មកជាប្រែតបាន ។
កំពស់ត្នោតលៃ	រូបអាក្រក់ក្រៃ	រកអ្វីស៊ីគ្មាន
ស៊ីសឹងតែលាមក	ជាទុក្ខអត់ឃ្លាន	ប្រាំរយជាតិបាន
	មកកើតជាមនុស្ស ។
កំសត់ពិបាក	អត់ឃ្លានតោកយ៉ាក	ទុគ៌តទុយ៌ស
ដើរសូមទានស៊ី	ឥតគេសប្បុរស	ក្សិណខ្សត់របស់
	ប្រាំរយជាតិទៀត ។
មានទ្រព្យតិចតួច	ចោរចាំលបលួច	បានបាត់បង្សៀត
កើតជាខ្ញុំគេ	ម្ចាស់ជេរវាយទៀត	បាបត្បិតបៀនបៀត
	ទ្រព្យអ្នកដទៃ ។
បើអ្នកឯណា	មួយមានប្រាជ្ញា	ជវនវាងវៃ
វៀរចាកទិន្នា	ទានជាបច្ច័យ	មគ្គផលអាស្រ័យ
	សមានបរិភោគ ។
វៀរជំនួញប្រាំ	ប្រការចងចាំ	ចិត្តចេះអធ្យោគ
អធ្យាស្រ័យយល់	ទៅដល់បរលោក	ខ្លាចកម្មទុក្ខសោក
	ដិតដល់អាត្មា ។
អ្នកនោះនឹងបាន	ទៅកើតនៅស្ថាន	សួគ៌ត្រៃត្រឹង្សា
មានទេពអប្សរ	បវរកញ្ញា	មួយពាន់ចោមជា
	បរិវារគង់គាល់ ។
ឋិតវិមានខ្ពស់	ប្រមាណទ្វាទស	យោជន៍យល់ឆើតឆាយ
ត្រដែតត្រដួច	បង្គួចរៀងរាល់	សឹងមានពិព័រណ៍
	ពិពិធរចនា ។
សោយសុខប្រមាណ	មួយពាន់ឆ្នាំមាន	ទើបយកជាតិជា
ត្រកូលក្សត្រិយ៍ក្សាន្ត	មែនមានប្រាជ្ញា	ធនធានសក្តា
	ច្រើនពន់ពេកក្រៃ ។
ទើបយកជាតិជា	ត្រកូលនៃមហា	សេដ្ឋីប្រពៃ
មានទ្រព្យរបស់	សក្តិយសថ្លាថ្លៃ	ឥតអ្នកដទៃ
	ណានឹងបៀតបាន ។
ទោះចោរខ្មួញខ្មាំង	សត្រូវបៀនទាំង	លាយលោកធនធាន
ចិត្តចង់វិវាទ	ប្រមាទពុំបាន	ហេតុនោះអ្នកមាន
	ផលលះលោភលែង ។
កាមេសុមិច្ឆា	ទោះអ្នកឯណា	ចិត្តនោះវង្វេង
លួចភរិយាគេ	ឥតឯមានក្រែង	ស្រីផិតប្តីឯង
	អំពើឆោតឆុត ។
អ្នកនោះនឹងទៅ	ដល់ទុក្ខនិត្យនៅ	សំឃាដនរក
ទាំងប្រុសទាំងស្រី	ឥតបីមានសុខ	រូបរងទោសទុក្ខ
	លំបាកមហិមា ។
យម្ភូបាលបាន	ដាវដេញឲ្យពាន	ឡើងដើមរកា
ដែកដាលជាភ្លើង	ខ្ពស់ឡើងកណ្ឋា	មួយយោជន៍បន្លា
	ច្រើនច្រុះច្រាងច្រូង ។
ស្រីពានឡើងមុខ	មុតខ្លួនទូរន់	ស្រែកយំរលូង
ប្រុសឡើងតាមទៅ	មុតដាវដើមទ្រូង	ធ្លុះថ្លើមបេះដូង
	ឈាមហូរសស្រាក់ ។
មានឆ្កែសច្រាល	ប៉ុនដំរីសារ	ខឹងខាំកន្រ្តាក់
ជើងជែងហួរហែក	ត្មាតក្អែកឆុកឆាក់	ចឹកចោះធ្លុះធ្លាក់
	ខ្លួនដល់ដែកដាល់ ។
ឆុរឆេះជាភ្លើង	ភ្លឺផ្លេកឡប់ឡើង	ព្រោងព្រាយរន្ទាល
ឆេះខ្លួនក្រៀមក្រំ	ទើបយម្ភូបាល	បរបណ្តេញដាល
	ឲ្យឡើងទៀតទៅ ។
ស្លាប់មួយថ្ងៃពីរពាន់	ដងដោយកំណាន់	គំនិតអសៅ
អសារអសោក	លន្លោចក្តាត់ក្តៅ	ពីរពាន់ឆ្នាំទៅ
	រស់រងទោសទុក្ខ ។
អាយុពីរពាន់	ឆ្នាំទិព្វនៅជាន់	យាមាសួគ៌សុខ
ទើបបានមួយថ្ងៃ	មួយយប់នរក	រងរួចទោសទុក្ខ
	យោនយកជាតិជា ។
សត្វតិរច្ឆានឆុក	គេគ្រៀវធ្វើទុក្ខ	ទោសតាមវេរា
កាយកម្មអង្គឯង	វង្វេងមោហា	ប្រាំរយជាតិជា
	ទុក្ខទៀងអប្រិយ ។
កើតជាខ្ទេចខ្ទើយ	ប្រាំរយជាតិហើយ	កំព្រាឥតប្តី
ដោយនូវវៀរវី	ចាកពីបុរី	បូរមជាតី
	បាបជាទម្ងន់ ។
ទើបកើតជាប្រុស	អាក្រក់ទូរយស	មកមានប្រពន្ធ
ចោរចិត្តជាផិត	ពុំគិតបាប បុណ្យ	ហេតុពៀរពីមុន
	បរទារកម្មគេ ។
បើអ្នកណាមាន	វិញ្ញូញេយ្យញាណ	ប្រុងប្រាជ្ញប្រុះប្រែ
ចិត្តចេះចាំចៀស	រវៀសបានបែរ	វៀរចាកកាមេ
	សុមិច្ឆាចារា ។
អ្នកនោះនឹងទៅ	សោយសម្បត្តិនៅ	សុខសួគ៌យាមា
ស្ថិតលើប្រាសាទ	ស្អាងស្អាតសោភា	កំពស់អដ្ឋា
	រយយោជន៍យល់យង់​ ។
ភ្លឺផ្លេកចិញ្ចាច	ចិញ្ចែងត្រដាច	ត្រដួចដោមដុង
មានទេពអប្សរ	បវរគាល់គង់	ពីរពាន់សឹងទ្រង់
	ឆោមឆាយវិសុទ្ធ ។
អាយុពីរពាន់	ឆ្នាំទើបគ្រប់គ្រាន់	ចាកចរច្យុត
យោនយកកំណើត	មកកើតជាបុត្រ	ក្សត្រិយ៍ថ្លៃវិសុទ្ធ
	វិសេសប្រសើរ ។
ប្រកបភរិយា	ត្រឹមត្រូវលក្ខណា	គាប់គួរមៀងមើល
ជាស្រីគ្រប់លក្ខណ៍	ឯកអគ្គប្រសើរ	ទោះដេកទោះដើរ
	សឹងជាសុខសល់ ។
មុសាវាទា	ទោះអ្នកឯណា	កុហកកាចកល
មានពាក្យរឹងរូស	ប្រទូស្តកំហល់	កំហឹងកែវកល់
	កែកាចកិច្ចគេ ។
បញ្ឆុកបញ្ឆោត	បញ្ឆៀងបំពោត	បំពានវៀចវេរ
ពោលពាក្យភូតភរ	បង្កស្រាលស្រែ	ឲ្យបង់ទ្រព្យគេ
	ឲ្យគេកើតទុក្ខ ។
អ្នកនេះនឹងទៅ	ទល់ទុក្ខនិត្យនៅ	រោរពនរក
បានបួនពាន់ឆ្នាំ	រងកម្មពុំសុខ	ព្រោះមាត់អាក្រក់
	ពោលពាក្យមុសា ។
យម្ភូបាលយក	ដង្កាប់ដែកមក	ដុតដកជីវ្ហា
ឈាមហូរសស្រាក់	កន្ត្រាក់អង្គា	ចោលចុះក្នុងនា
	រណ្តៅធំក្រៃ ។
ប្រាំពាន់ឆ្នាំណា	សួគ៌តុសិតា	ទើបបានមួយថ្ងៃ
រោរពនរក	រងទុក្ខរងភ័យ	យឺនយូរកម្រៃ
	កម្ររំដោះ ។
លុះរួចមកបាន	កើតជាប្រែតប្រាណ	អសោចិសូន្យសោះ
កម្មកើតអគ្គី	ឆេះពីមាត់នោះ	ស៊ីសឹងឈាមខ្ទុះ
	ជាតិជាអាហារ ។
ទើបកើតជាមនុស្ស	អាក្រក់ទុរយស	មាត់វៀចឆែបឆា
កើតជាមនុស្សល្ងង់	គថ្លង់ឥតការ	ឥតកេរិ៍្តអសារ
	អាសោចិពីមាត់ ។
បើអ្នកឯណា	វៀរពាក្យមុសា	វាងវៀរគិតកាត់
កាន់សច្ចវាទី	ស្រដីពាក្យសត្យ	នឹងបានសម្បត្តិ
	សួនសោយសុខា ។
ពិភពតុសិត	អាយុយឺនក្តាត់	បួនពាន់វង្សា
មានទេពអប្សរ	បវរធីតា	បួនពាន់ជាតិជា
	បរិវារសព្វថ្ងៃ ។
ឋិតលើប្រាសាទ	ប្រសើរស្អាងស្អាត	សឹងកែវប្រពៃ
ខ្ពស់ម្ភៃប្រាំយោជន៍	ស្រោងស្រោចត្រឈៃ	សុខសប្បាយក្រៃ
	ឥតឯឧបមា ។
ប្រាំបួនពាន់ឆ្នាំ	ទើបផលសោតចាំ	ចុះមកកើតនា
ត្រកូលក្សត្រិយ៍ក្សាន្ត	មែនមានប្រាជ្ញា	ទើបទៅកើតជា
	អ្នកប្រាជ្ញចេះធម៌ ។
មែនមានពាក្យសត្យ	ពាក្យពីរោះក្តាត់	ចេះចាំអស់អាថ៌
ចំណោទប្រស្នា	បញ្ហាសព្វសារ	ពើពុំទើសទាល់
	ដល់ប៉ុនកេសី ។
សុរាមេរយា	រីមនុស្សផឹកស្រា	ភ្លេចភ្លាំងស្មារតី
ក្រសាលជាល្បែង	ពុំក្រែងវាវី-	បាកបាបស្រដី
	ពុំជឿធម្មា ។
នឹងធ្លាក់ទៅនៅ	នរកជ្រាលជ្រៅ	រូបរងវេទនា
ដល់ដាបនរក	ដល់ទុក្ខមហិមា	យឺនយូរគណនា
	ប្រាំបីពាន់ឆ្នាំ ។
ហេតុចិត្តវង្វេង	ផឹកទឹកទង់ដែង	ក្តៅក្តាត់ជោកជាំ
រលាករលុះ	ពងពុះដោយកម្ម	ប្រាំបីពាន់ឆ្នាំ
	និម្មានរតី ។
ទើបបានមួយថ្ងៃ	នរកយូរក្រៃ	លង់លុះឡើងពី
បាបបានកើតជា	យក្សាតិរ្ថិយ	ជាមនុស្សអប្រិយ
	សឹងឆ្កួតពុធ្យា ។
មានពាក្យអសុរោះ	ពាក្យរឹងត្រគោះ	លលើលលា
អ្នកផងតិះដៀល	ដំនៀលនិន្ទា	ជាមនុស្សមោហា
	ជួជាតិខ្លួនខ្លៅ ។
បើអ្នកឯណា	វៀរសេពសុរា	នោះនឹងបានទៅ
សោយសុខស្ថិតស្ថាន	ពិមានសន្ធៅ	សឹងកែវនិត្យនៅ
	និម្មានរតី ។
ពីព្រោះប្រាសាទ	សាមសិបយោជន៍ស្អាត	ប្រកបនឹងស្រី
ទេពអប្សរសួគ៌	គាប់គួរប្រាំបី	ពាន់ឆ្នាំទិព្វពី
	នោះមកកើតជា ។
ត្រកូលមហាក្សត្រិយ៍	សេពសោយសម្បត្តិ	សម្មតិទេវា
ស្តេចស្តែងថ្កើងថ្កាន	មែនមានចេស្តា	ប្រកបប្រាជ្ញា
	ចេះចាំធម៌គាប់ ។
មានចិត្តខ្លាចបាប	ខ្លាចពៀរដរាប	មានស្មារតីខ្ជាប់
ជវនប្រាជ្ញប្រុះ	ឆ្លាស់ឆ្លុះវៃឆាប់	ពាក្យពោលគំនាប
	គំនិតសោតធ្ងន់ ។
អំពើទាំងប្រាំ	ប្រការចូរចាំ	ចិត្តចេះគិតគន់
បង់បញ្ចវេរា	កម្មជាទម្ងន់	មិនមានមោះម-
	ន្ទិលទាស់ទោសទុក្ខ ។
រក្សាសីលប្រាំ	នេះនៃនឹងនាំ	រូបរួចបានសុខ
ទៀងទាល់និព្វាន	មិនមានឆោតឆុក	ផុតពីនរក
	សោយសួគ៌សម្បត្តិ ។
សម្បូណ៌បច្ចុប្បន្ន	បុណ្យបានទ្រព្យធន់	ធួនទាំងមនុស្សសត្វ
សិទ្ធីទីស្ថាន	ស្ថិតប្រាណដុះខាត់	ខឹងខំកម្ចាត់
	កម្ចាយបាបកម្ម ។
កម្មពៀរវៀរចេញ	ចិញ្ចឹមចំណេញ	ចំណេះចេះចាំ
ចំណោទចោតសួរ	សំគួរបរិកម្ម	កម្មដ្ឋានចំណាំ
	វិបស្សនាហោង ។

​​​                                                                                                         ចាកកម្ពុជសុរិយា